Terschelling / juni 2017

13 juni 2017 / Komende week doen we op Terschelling onderzoek en bereiden we de productie voor. Mogelijkheid tot bezoek van de Test-site:  Vrijdag 16 , zaterdag 17, zondag 18 juni 2017 van 11:00 – 16:00 uur
 – op het wad bij Oosterend, Terschelling (buitendijks tussen de Perkweg en de Wierschuur).


Je neemt plaats bij laag water. Zittend op de uitgestrekte vlakte van het wad zie je in de verte het water naderen. Een in slowmotion aanrollende golf kruipt naar je toe. Je ziet de kreekjes om je heen vollopen, schelpdieren kruipen terug in hun schulp, zandwormen terug de aarde in. En dan gaat het snel. Binnen een mum van tijd heeft het water het overgenomen, nergens is nog land te zien. Je bevindt je midden in de zee. Het water stijgt tot aan je lippen om vervolgens in een paar uur tijd weer langzaam weg te zakken. Je ervaart deze voortdurend terugkerende beweging, deze ademhaling van de zee van binnenuit. – Lotte


14 juni 2017 / Lotte, Daan, Laurens en Vera drijven met een vlot de ballast het wad op. De ijzerslak is ingegraven en de test kubus van hout is verankerd.


14 juni 2017 / 800 meter uit de kust staat een lege ruimte van glas. Er is iemand naartoe gelopen bij laag water om daar, in die lege ruimte van glas, de vloed af te wachten. Vanaf de kant kijken mensen toe, met een verrekijker. Ze zien de persoon in de ruimte niet. Die zit op de grond, in een kubieke meter droogte, met de klotsende golven rondom. Wat zou het voor jou betekenen toe te kijken? En wat zou het voor jou betekenen in de glazen ruimte plaats te nemen?

Neem hier een kijkje door de verrekijker


15 juni 2017 / Vanochtend stond de testkubus er rustig bij. De verankering en de ballast bleken dus sterk en steady genoeg. Vandaag halen we de testkubus van het wad en plaatsen we de glazenkubus.


16 juni 2017 / Voorbijkomende bezoekers gingen vandaag mee het water in. Dit jaar kunnen de bezoekers nog niet in de kubus, dat kan pas volgend jaar. Maar met waadpak aan de plek bezoeken is ook al veel.

Teruglopend zegt iemand:

Het is een soort van 4e dimensie. Het is er wel, maar het is er niet. Een kubieke meter leegte. De hele tijd zie je niets en dan plots is het er.

Terschelling / april 2017

10 april 2017 / De fundering.


11 april 2017 / Wachten op water.

Kar


13 april 2017 / De ankers bieden niet voldoende weerstand. Het wad heeft de kubus nog niet geaccepteerd. De kubus is ’s nachts ‘uitgespuugd’ en gaan lopen. Daan en Laurens vinden hem, 100 meter verderop. Gehavend. Gebarsten.

Kubus los dag 1.jpg

Hoe je je verhoudt tot het landschap heeft alles te maken met wat je er wilt doen. Ik had niet gedacht dat het plaatsen van een glazen kubus op het wad zo’n Fitzcarraldo-onderneming zou worden. – Daan.


14 april 2017 / Lotte wil graag uitproberen hoe het is als de kubus wordt afgesloten aan de bovenkant. Vera koopt een plexiglas-plaat. Veel mensen geven aan er dan niet meer in te willen, als hij ook van boven dicht is. Lotte wil het verschil tussen de binnen- en buitenruimte het liefst zo groot mogelijk maken. De kubus als autonome afgesloten ruimte, met ander klimaat, andere temperatuur, geen wind en ‘eigen lucht’. Hoe ver wil je gaan?

Net 3 uur in de kubus gezeten. Het water kwam langzaam op. Ik ben enthousiast. We hebben de perfecte toeschouwersruimte gebouwd. Hier kan je niets, behalve kijken. Aan alle kanten (rechts, links, boven, onder) de meest waanzinnige beelden; ingekaderd, scherp, levend, veranderlijk. Hier kan ik uren vertoeven. En tegelijkertijd; ik zit achter glas. Kan niets aanraken, doe niet mee, ben afgeschermd. Het is pijnlijk en mooi tegelijk. Ik realiseer me dat de meeste beelden die tot ons komen van achter glas zijn; via de lens van de camera, het glas van de telefoon, mijn computer, de tv. Bijna alles wat we zien toont zich aan ons via glas. Als ik terug loop naar de dijk duw ik mijn voeten zo diep als ik kan het zand in. Ik heb zin mezelf op de grond te gooien en in te graven. Vies worden, dat zou fijn zijn. – Lotte